Certamen Internacional de Cortos

Vorige week was er heel wat te doen in Soria rond kortfilms. Er vond een soort van wedstrijd plaats in het Palacio de la Audiencia op de Plaza Mayor. Heel de week door waren er 's avonds 2 voorstellingen, en bij elk van die voorstellingen lieten ze 5 kortfilms zien in hun originele taal, met Spaanse ondertitels. Je kon een abonnement kopen en zo naar eender welke voorstelling gaan. Dat hebben we dus gedaan, en we zijn een paar dagen 's avonds gaan kijken naar de 2de voorstelling. Er zaten echt een paar leuke en aangrijpende kortfilms bij die soms maar enkele minuten duurden, anderen tot een half uur. Zo hebben we ook een Belgische versie gezien namelijk I am unhappy, zeker eens de moeite waard om te kijken. (Het duurt ook maar een kleine 4 minuten!) Elke keer na de voorstelling kon je op een papiertje stemmen welke je de beste vond.

Op vrijdagavond om het kleine festival af te sluiten was er ook nog een concert. Begeleid door een filmpje, speelden ze allemaal liedjes van bekende films zoals Pirates of the Caribbean, Indiana Jones, The Godfather, en zelfs Jungle Book, wat een heerlijk jeugdsentiment bij me naar boven bracht!

Un rabaño...

Niemand weet hoe, waarom en wanneer, maar ik weet wel dat ik die dag voor 1 keer eens niet had gedronken toen ik plots een kudde schapen en geiten zag vlak naast de supermarkt Mercadona. De arme beestjes hadden blijkbaar de verkeerde heuvel gekozen om eten te zoeken...

¡Aúpa Numancia!

We waren het al een tijdje van plan om eens naar een wedstrijd van de tweedeklasser Numancia te gaan kijken. De match was op 18 november, om 18u op een zondag, dus tijd genoeg om van onze katers te recupereren en ons klaar te maken voor de match. Het was die dag redelijk goed weer, de zon scheen maar het was wel wat frisjes. Tom kwam Karolien en mij ophalen aangezien wij praktisch naast het stadion wonen (af en toe hoor ik zelfs de supporters tot in mijn kamer roepen) en samen vertrokken we een kwartiertje voor de wedstrijd begon om tickets te kopen.

We zagen redelijk veel mensen lopen met een dikke jas en zelfs dekentjes en achteraf gezien hadden we ons blijkbaar ook wat beter voorzien.We hadden er natuurlijk niet echt bij stilgestaan dat het hier snel donker zou worden, en tegen de rust waren we alle 3 al redelijk aan het klappertanden. We zochten onze plaatsen en waren net op tijd om Numancia aan de aftrap te zien verschijnen.

Zoals ik dus al zei begon het die avond redelijk snel af te koelen. De dagen ervoor viel het nog redelijk mee qua temperatuur maar het was regenachtig en bewolkt en zondag was het helemaal opengetrokken. We zagen zo goed als iedereen met een warm drankje rondlopen, dus zijn we tijdens de rust ook maar een koffie gaan halen. Echt lekker was het niet, maar we konden op z'n minst toch enkele minuten onze handen verwarmen.

De match was uiteindelijk redelijk saai, er gebeurde weinig, af en toe wel eens een actie maar zelfs enkele Spaanse vrienden die de wedstrijd hadden gevolgd op tv zeiden dat er niet veel aan te zien was.

De wedstrijd eindigde in een 0-0 gelijk. Jammer dat er geen goal was gescoord, al was het maar van de tegenpartij zodat we konden deelnemen aan de scheldtirade van onze supporters... 

Al bij al was het een leuke afsluiter van het weekend, en nu voelen we ons wel verplicht om nog eens terug te gaan kijken naar een andere thuiswedstrijd. Het kan toch niet dat we hier vertrekken zonder een goal van Numancia live te hebben meegemaakt en mee in de vreugde te delen...?!

Leuk weetje: ik heb nog nooit geweten dat er file is in Soria (en ja ik ben af en toe wel eens wakker tijdens de spitsuren), behalve als Numancia speelt! ¡¡Aúpa Numancia!!

Otra fiesta más...

Een goede vriendin van mijn huisgenoten, die vaak bij ons over de vloer komt, was jarig en Karolien en ik waren uitgenodigd op haar appartement om iets te drinken en te eten. Ondertussen kenden we de meeste mensen al wel en konden we wat meekletsen en deelnemen aan de roddels. Er was wat cake, drank en muziek en alles ging goed tot we het spel 'nunca nunca' ofwel 'ik heb nog nooit...' gingen spelen. Na wat sappige details over bepaalde mensen te weten zijn gekomen, werd het feestje helaas ook verstoord de politie. De buren hadden er genoeg van, dus sloten we de boel meteen af en besloten we verder te gaan feesten in het centrum... 

Visita de los padres

In de zogenaamde 'herfstvakantie' (die ik jammer genoeg niet had) zijn de oudjes me komen bezoeken in Soria. Ze kwamen aan op 29 oktober, een maandagavond. Helaas moest ik die maandag naar school tot 20u, en daarna trok ik nog richting het centrum om te basketten. Rond half 10 haastte ik me naar huis, nam snel een douche en deed voor de verandering na 5 weken nog eens propere kleren aan om de schijn hoog te houden natuurlijk... ;) De timing was perfect: ik was net klaar toen mama me een sms'je stuurde dat ze waren aangekomen. Het weerzien deed me deugd, maar helaas konden we er geen al te gezellige avond van maken want de volgende ochtend moest ik om 8u alweer in de les zitten... Wel even wennen toen; 's ochtends op weg naar school voorbij je slapende oudjes lopen!

Dinsdag heb ik pauze van 12u tot 16u, dus tijdens de middag zijn we wat gaan wandelen in het stadje. Ik heb hen wat rondgeleid en de belangrijkste dingen laten zien, ondertussen wat verhalen verteld die zich op die bepaalde plaatsen hadden afgespeeld... We zijn ook nog eens naar het park geweest om onze 'vriendjes' te bezoeken!

Na de wandeling ging ik mijn spullen halen en trok weer richting de universiteit tot 20u. Het was die week ervoor iets in de aard als 'week van de setas' (paddestoelen), en in verschillende bars kon je een tapa bestellen bereid met setas. Er wordt gezegd dat Soria de hoofstad is van de setas: zo goed als alle Sorianen gaan in de herfst wandelen in de bergen en bossen om paddestoelen te plukken. Die dinsdag was het de laatste dag van de tapasweek, dus trokken we met z'n allen nog even het centrum in om tapas te eten. We zaten eerst in de Capote, waar je op een papiertje moet invullen wat je wil bestellen en als je bestelling klaar is verschijnt je naam op het scherm...

Woensdag had ik wat meer tijd: 2 uurtjes les om 18u. Mama en ik waren wat gaan shoppen, en in de namiddag hebben we een hele wandeling gemaakt langs de Duero, richting San Saturio naar Soto Playa, tot aan de rand van de stad waar we de brug zijn overgestoken en hebben we heel de weg terug aan de andere kant van de rivier gelopen. Jammer genoeg was er die dag net weer die ijskoude wind, maar ondanks dat hebben we toch wat kunnen genieten van de natuur en heb ook ik de nog voor mij onbekende kant van Soria leren kennen.

Na even wat gerust te hebben thuis stond het zwaarste van de dag weer op het programma: naar school gaan! Onderweg ging ik nog snel mijn sleutels van het appartement afgeven aan de ouders. We gingen die avond bij mij eten aangezien mijn huisgenoten zelf allemaal familie waren gaan opzoeken. Na echter een half uurtje wachten was de docent er nog steeds niet (achteraf bleek dat hij zich van uur had vergist), dus jammer van de vergeefse moeite om die kilometers afstand te lopen naar de universiteit maar wel FEEST dat het geen les was. We waren eerst van plan om na het eten naar het centrum te gaan want er waren wat activiteiten gepland ter aangelegenheid van de feestdagen, tot we plots na 4 flessen wijn merkten dat het al 23u was en de meeste dingen al voorbij waren... Dus zijn de jongelui naar het appartement van een Franse Erasmusser gegaan, waar we waren uitgenodigd op een Halloween/verkleedfeestje. Ik had last minute dan toch beslist om mee te gaan, maar had helaas niets om me in te verkleden. Ik trok dan maar snel mijn gloednieuw voetbaltruitje van de tweedeklasser Numancia aan en een rode basketbalbroek zodat niemand me kon verwijten dat ik geen moeite had gedaan! Het werd nog een leuke avond waar we weer wat nieuwe mensen hebben leren kennen...

Na een voormiddagje uitslapen en bedenken hoe ik mijn kater kon verbergen voor mijn ouders, waren we van plan om met de auto wat rond te trekken en wat dingen te bezoeken in de omgeving van Soria. Mijn huisgenoot Borja had me wat info meegegeven en zo had ik wat adresjes op zak. Helaas was het die dag ook heel wisselvallig weer met regen en een ijskoude gure wind. Af en toe kwam de zon er toch nog even door maar het was eigenlijk niet zo aangenaam. We zijn eerst naar de ruïnes van San Juan de Duero gereden, net buiten het centrum. Daarna zijn we nog naar andere oude stenen gaan zien in Numancia.

Door het koude weer zijn we uiteindelijk niet meer naar de Laguna Negra geweest, maar we waren allemaal van mening dat alle oude stenen op elkaar gelij... ik bedoel, dat we genoeg cultuur hadden opgesnoven en reden we terug naar Soria om gezellig binnen wat te aperitieven. Daarna zijn we nog iets gaan drinken in een bar met het bezoek van Tom, om vervolgens nog een wijntje te bestellen in DÉ Campus Bar (voor meer uitleg, de heer Lode Maes vertelt het u graag). Om de avond af te sluiten zijn we gezellig nog iets gaan eten in een restaurantje.

Vrijdag was het gelukkig wat beter weer en maakten we nog een wandeling naar het centrum. Papa had ergens een leuke trui gezien en ik moest nog naar de bank wat in orde brengen voor school. In de namiddag zijn we naar het Centro Comercial gereden (lees: een klein shopping center) om te gaan shoppen en iets te drinken. 

Na onze inkopen hebben we de laatste avond gezellig thuis gespendeerd en gambas gegeten. De volgende ochtend ben ik rond 9uur de vriend van Karolien gedag gaan zeggen want hij vertrok ook weer naar huis. Kort daarna ging ik naar mijn ouders om nog samen te ontbijten en de laatste woorden uit te wisselen. Ik had me er al een beetje mentaal op voorbereid, maar afscheid nemen blijft toch zo m'n ding niet. Dan mag je nog op een afstand van 1500 km  leven, je weet pas wie je mist als je de volgende ochtend voorbij de parking loopt en geen mobilhome ziet staan met een Belgische nummerplaat...

Huelga general

In België was het staking van de treinen, in Spanje zelfs algemene staking gisteren. Ook ik heb even gestaakt met de blog, maar ik ben terug van weggeweest en de probeer de komende dagen wat meer te schrijven over wat er zoal gebeurd is. Echt heel veel hebben we van de staking niet gemerkt, buiten dat het overgrote deel veel van de winkels gesloten waren.

Om 19u had ik nog een uurtje les en vertrok daarna meteen naar het Instituto Antonio Machado (zo'n kleine 2 km wandelen) om te gaan basketten en zag dat er een deel van de straat was afgesloten in het centrum. 2 agenten regelden het verkeer, of ze deden echter een poging want de meeste automobilisten keken toch maar naar de verkeerslichten en deden alsof ze hen niet zagen staan. Pero no pasa nada zoals ze hier wel eens vaak durven zeggen.  Er waren een paar mensen met borden en een beetje verder een groepje manifestanten die muziek maakten en wat begonnen te roepen/zingen. Plots zag ik een bekende met wie ik even heb staan praten, maar lang kon ik niet blijven want ik moest nog een eindje lopen. Ik kwam voorbij enkele bars en mijn vermoeden van eerder die dag werd toen nog versterkt: het was eerder nog een extra gelegenheid voor de Spanjaarden om buiten te komen en een pintje te drinken voor het avondeten, want het was ongewoon 'druk' op plaza de Herradores, ofwel HET plein waar er afgesproken wordt.

Inauguración de la mansión

Bij een nieuw appartement hoort natuurlijk ook een 'kotfeestje'! Mijn huisgenoten hadden wat mensen uitgenodigd en zo stond er plots een hoop volk voor de deur. Er was muziek, agua de valencia, leuke sfeer en zo hebben we weer wat nieuwe mensen leren kennen! Dresscode: dress to impress. Kortom, een zalige avond en een iets minder leuke ochtend...

En hier de 5 bewoners...

Parque Alameda de Cervantes

Op een zinnige woensdagmiddag besloten we om een wandeling te gaan maken in het park Alameda de Cervantes, in het centrum van het stadje. Enkele foto's spreken voor zich...

La vida universitaria

Voor sommige mensen die eventueel twijfels zouden hebben... Qué si! Er wordt uiteraard nog een beetje gestudeerd! ;) Hier het bewijs, en neen er is geen photoshop gebruikt, en jawel dit is wel degelijk mijn kamer!

Af en toe -als we op tijd wakker geraken tijdens die siesta- gaan we ook nog eens naar een les. We hebben er dan ook schandalig veel en zijn altijd moe... Zie ons hier, toekomstige tolken in wording!

We hebben nu ons lessenpakket samengesteld, en het bestaat uit 4 vakken.
- Frans: Tot hiertoe hebben we nog niet echt veel gedaan, het is blijkbaar een vak dat meer praktisch gericht is en dus vooral wat praten in de groep, kleine opdrachtjes tijdens de lessen, enz.
- Vertalen van Spaans naar Frans: Een iets moeilijker vak voor ons, omdat we eerst het Spaans moeten begrijpen voor we kunnen vertalen naar het Frans. Wel ideaal om zowel met beide talen te werken, maar het vraagt wel een redelijk grote inspanning.
- Lenguas del mundo: Een zeer interessant vak van een heel gemotiveerde docent. Het vak gaat over de verschillen in talen. We zitten daar denk ik alleen maar met Erasmusstudenten, en dus vraagt die docent heel de tijd aan iedereen hoe je iets zegt in je moedertaal. Hoe vroeg ons eens achter Manneken Pis, en we zijn ook al te weten gekomen dat hij persoonlijk een docent kent van Lessius. Hij geeft ons ook uitleg over het taalgebruik van het Spaans. Zo zegt hij dat Spanjaarden niet kunnen praten zonder te vloeken of elkaar uit te schelden, maar dat is heel gewoon hier. Ik merk dat thuis ook, als ze gewoon iets tegen elkaar zeggen kan dat niet zonder dat er woorden vallen als 'joder', 'cabrón' of 'cojones'. (U bent zelf vrij om de vertaling op te zoeken).
- Informática aplicada: Dit vak gaat voornamelijk over het gebruik van computers en computerprogramma's die een vertaler zou moeten beheersen.

San Saturio

Ondertussen ben ik te weten gekomen dat het vorige week feest was. De patroonheilige van Soria, San Saturio werd namelijk gevierd. Er waren  wat dingen te doen en te zien, maar we konden niet altijd alles meepikken en zeker ook omdat we pas laat op de hoogte waren. Een huisgenoot van me vroeg me vrijdag of ik zin had om iets typisch Spaans te gaan doen. Ik moest naar de Plaza de toros gaan want er waren corridas, ofwel stierengevechten. Hij vertelde me er uitdrukkelijk bij dat ze de beestjes niet gingen doden, en dat het de laatste keer ging zijn dat we konden gaan kijken want de volgende zou pas plaats vinden in juni. Dus trokken we tegen half 6 naar de plaza de toros, namen een plekje in de zon en zagen zo'n 1,5uur vooral jongeren achter de stieren aanlopen en nog veel harder weglopen.

Er waren een paar jongens die dit blijkbaar nog al hadden gedaan, want ze probeerden het publiek duidelijk te amuseren met zo dicht mogelijk tot bij de stier te geraken, de hoorns vast te nemen en zelfs over het dier te springen. Elke keer bij een gewaagde en succesvolle poging werd er geapplaudisseerd. Helaas waren er ook een paar waaghalzen die te dicht waren gekomen en niet op tijd konden weglopen, met enkele pijnlijke grimassen en zelfs bloed tot gevolg...

Camino de Soria

We hadden al eens een kleine wandeling gemaakt door het stadje, maar zaterdag stelde de Erasmusverantwoordelijke voor om rond 17u Soria wat beter te leren kennen. Er rijdt hier zo'n treintje rond (voor de duizenden toeristen die elke dag Soria willen komen bezoeken), en daar zijn we dus 3 kwartier mee gaan cruisen. Gelukkig hield het treintje het uit tot aan het einde van de rit want het was verdorie heel koud die dag en het gedacht dat we misschien te voet terug moesten deed ons nog meer huiveren. 

En zo leerden we een aantal gebouwen en plaatsen kennen, zoals het plaza de toros. De zon scheen wel niet, maar van op de heuvels is het zicht wel mooi. Kortom, we hebben een beetje cultuur opgesnoven! 

Nadien zijn we nog wat gaan wandelen door het park, maar zoals ik al zei was het die dag niet al te best weer door een ijskoude wind. We hadden al spijt dat we geen handschoenen hadden meegenomen. Toch slenterden we nog een eindje verder en kwamen we aan bij een of ander bruin café met enorm slechte muziek. Het verbaasde me een beetje dat ze ons daar naartoe namen, maar ik was verdorie heel blij met mijn warme chocomelk! 

Feliz Cumpleaños...

Op 28 september was Tom jarig, en die dag konden we toch niet ongemerkt voorbij laten gaan! Karolien en ik waren in de voormiddag inkopen gaan en 's middags begonnen we al cake te bakken. We hadden helaas geen weegschaal dus alles was een beetje à l'improviste, maar ik vertrouwde volledig op Karolien haar kookkunsten die naar eigen zeggen al 1000  caken had gebakken. Moraal van het verhaal: check toch even het recept. Gelukkig waren ze van smaak best nog te eten.

Daarna gingen we naar Karolien haar appartement (ze woont in hetzelfde gebouw maar 2 verdiepen lager) en versierden heel de living met ballonnen en slingers. Ik was nog snel even naar universiteit gelopen om het liedje 'Ceulpleaños Feliz' te downloaden en op mijn iPod te zetten, aangezien ik toen nog geen internet had op mijn appartement. Snel nog spaghetti gegeten, gedoucht en alles klaargezet. We hadden gezegd dat we bij ons eerst iets gingen drinken om 's avonds te gaan feesten, dus normaal gezien was Tom van niets op de hoogte... Uiteindelijk werd het een gezellige avond met belachelijke, maar goed smakende kruimelcake, genoeg drankjes, chips en muziek.

Om 12 uur was het tijd voor de pakjes... We hadden overlevingspakket samengesteld voor zijn verblijf hier in Soria (foto is overbodig...) en Tom gaf ons een een geweldige speech. We bleven nog een tijdje plakken (er was toch eten en drank genoeg) en speelden een paar rondjes UNO. 

Na serieus wat Spaans gevloek en gelach maakten we ons klaar om naar 'la zona' te gaan zodat Tom zijn 20ste verjaardag niet snel zou vergeten! En alweer een geslaagde avond... 

(foto's getrokken door Tatjana Geerts)

Dagje Valladolid

Vorige week dinsdag gingen we met de Erasmusstudenten een dagje naar Valladolid. We moesten om 7u30 de bus op (auwtsh) en kwamen zo'n 2,5 uur later aan in het centrum van de stad. We kregen even de tijd om iets te drinken en voor sommigen was een café con leche meer dan welkom. Daarna verzamelden we allemaal aan het 'palacio de congresos' met alle Erasmussers van Valladolid, Soria, Palencia en Segovia. We kregen een paar uur uitleg over de universiteit, de activiteiten en welke papieren we nog in orde moesten brengen. De zeteltjes zaten helaas net iets te comfortabel om gedurende de hele tijd aandachtig te kunnen volgen, maar nadien zagen we nog 4 andere meisjes van Lessius die in Valladolid studeren. Veel tijd om bij te praten was er niet, want onze groep kreeg een kleine rondleiding door de stad met een gids. Jammer genoeg was het een regenachtige dag en af en toe stak er een ijskoud briesje op. De gids nam ons mee en vertelde wat over de belangrijkste dingen die er te zien zijn. Ondertussen was bijna iedereen uitgemergeld van de honger, aangezien we sinds de vroege ochtend nog niets hadden kunnen eten. Niemand was ook echt op de hoogte van wat we allemaal gingen doen. Rond een uur of half 3 hadden we vrij tot half 7. Met onze laatste krachten sleepten we ons richting een wijkje waar er volgens de gids uitstekende tapas waren te verkrijgen. Het was siesta en dus was er niet zo veel open en lag de stad er redelijk verlaten bij. We stapten maar de eerste beste bar binnen die open leek te zijn en bestelden enkele tapas met een cerveza con limón. Met een beetje meer energie slenterden we nog 2,5 uur door de winkelstraten om de tijd te doden en voornamelijk ook om uit de regen te blijven. Om 19u verzamelden we met de hele bende aan de faculteit rechten om opnieuw wat uitleg te krijgen van de baas van heel het spel en wat getuigenissen van mensen die op Erasmus zijn geweest. Als afsluiter trad er ook nog een koor op. Nadien werden we getrakteerd op een hapje en een drankje in de gang. Sangria, tortilla, broodjes met chorizo,... Het klinkt goed maar het stelde allemaal niet zo veel voor. Alles was binnen de 5 minuten op en de verveling begon toe te slaan. Iedereen was kapot en wilde naar huis! Om 21u liepen we door de regen terug naar de bus en kwamen tegen middernacht weer aan in Soria op de parking naast de universiteit, gelukkig zo goed als naast mijn appartement. Doodop na een relatief saaie dag ben ik snel mijn bed in gekropen want om 8u hadden we alweer les. Valladolid bezoeken was leuk, maar de rest vond ik eigenlijk wat overbodig. Al die informatie en uitleg hadden ze ons even goed maandagochtend op de introductie kunnen zeggen.